Laatst begon een vrouw haar verhaal met: “Hooggevoelig, tja, doordat ik het heb…”. En toevallig zei iemand anders vorige week: “Ik weet al een aantal jaar dat ik het heb.”
Waarom gebruikten zij ‘hebben’ en niet ‘zijn’ vroeg ik me af. Nou kan dat natuurlijk gewoon komen doordat nog niet iedereen weet hoe het precies zit met hooggevoeligheid, of hoogsensitiviteit.
Maar toen bedacht ik me dat veel HSP het misschien wel (onbewust) zo verwoorden door de manier waarop zij hun hoogsensitiviteit ervaren, namelijk als last.
De woorden ‘ik heb’ klinken in ieder geval alsof het over een ziekte, stoornis of aandoening gaat. Maar dat is hoogsensitiviteit absoluut niet. Net zo min is het aanstellerij, gezeur, zweverig gedoe of aandacht vragen, wat HSP regelmatig direct of indirect uit hun omgeving te horen krijgen.
Het is eigenlijk heel simpel: hoogsensitiviteit is een eigenschap. Niet iets wat ontstaat of ontwikkeld wordt door een bepaalde gebeurtenis of ervaring. Nee, het is een erfelijke eigenschap waar je mee wordt geboren.
Ik leg hoogsensitiviteit vaak uit als een paraplubegrip. Een overkoepelende eigenschap met tal van mooie eigenschappen die daaronder vallen. Een aantal bekende en vast heel herkenbare kwaliteiten en talenten heb ik al onder de paraplu gehangen. Vul het gerust aan in de commentaren.
Ervaar jij jouw hoogsensitiviteit ook eerder als last dan als kracht? Op welke manier?
Reactie plaatsen
Reacties