In een (voor HSP) ideale wereld weet iedereen wat hooggevoeligheid is en wat het precies inhoudt.
Maar. Je leeft niet in een ideale wereld.
En dus is hoogsensitiviteit vooral iets waar je niet mee te koop loopt, waar je niet graag voor uitkomt, waar je onbegrip door ervaart en waarin je je niet serieus genomen voelt.
Er komt wel steeds meer bekendheid, maar nog niet voldoende. Vooral het gebrek aan algemene acceptatie en erkenning is iets waar je als hoogsensitief persoon last van hebt. Het maakt dat je je hooggevoeligheid klein maakt en onzichtbaar, ook naar jezelf.
De behoefte aan erkenning van je omgeving kan te maken hebben met je angst voor afwijzing. Of met het onprettige gevoel van ‘anders’ zijn de rest. Of met je behoefte aan verbinding.
Of misschien zoek je in je omgeving naar erkenning, omdat het je zelf nog niet goed lukt om te accepteren dat je hooggevoelig bent. Maar dan zoek je iets buiten jezelf, wat je eigenlijk echt alleen in jezelf kunt vinden.
De meningen en reacties van anderen verdwijnen automatisch naar de achtergrond op het moment dat je zelf helemaal ‘oké bent’ met je hooggevoeligheid. Er ontstaat rust in jezelf als je begrijpt hoe je in elkaar zit, als je weet wat je nodig hebt en als je ervoor zorgt dat je datgene doet en vraagt wat je nodig hebt.
Accepteer je je hooggevoeligheid als wezenlijk deel van jezelf, dan voelt dat gewoon goed. Je hebt er geen moeite mee om rust te pakken, af en toe uitnodigingen af te slaan, op je intuïtie te vertrouwen, anders te zijn, langer nodig te hebben voor een beslissing, te merken dat gesprekken of situaties voor de zoveelste keer in je hoofd worden afgespeeld.
Hooggevoeligheid hoort bij jou. Het mooiste wat je kunt zijn, is je (hele) zelf!
Merk jij dat je je hooggevoeligheid nog niet helemaal hebt aanvaard en wil je je graag weer in je kracht komen? Ik help je er graag bij! Zullen we kennismaken?
Reactie plaatsen
Reacties